| วิชาภาษาไทยเพื่ออาชีพ ๑ ชั้น ปวช.๑ หน่วยที่ ๑ ธรรมชาติ พลังของภาษา และภูมิปัญญาทางภาษาไทย ธรรมชาติของภาษา ในสมัยก่อน มนุษย์ยังไม่รู้จักใช้ภาษาเหมือนในปัจจุบัน นักปราชญ์ทางภาษาสันนิษฐานว่า ภาษาเริ่มแรกของมนุษย์ คือการใช้อวัยวะสื่อสารให้เข้าใจกัน เช่น ปรบมือ พยักหน้า ยักคิ้ว แลบลิ้น เป็นต้น ซึ่งเราเรียกว่า ภาษาใบ้ ต่อมามนุษย์เริ่มที่จะส่งเสียงเพื่อการสื่อสารให้เข้าใจกัน การส่งเสียงนี้ถือว่าเป็นกำเนิดของภาษา ซึ่งมนุษย์จะเลียนแบบมาจากเสียงธรรมชาติ เช่น เสียงนกร้อง เสียงน้ำตก เสียงเด็กทารก เป็นต้น จากเสียงที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มนุษย์ได้นำมาประดิษฐ์เป็นตัวอักษรเพื่อใช้ในการสื่อสาร ตัวอักษรเริ่มแรกของไทยเริ่มขึ้นในสมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ซึ่งทรงประดิษฐ์อักษรไทยเมื่อปี พ.ศ. ๑๘๒๖ มีพยัญชนะ ๓๙ ตัว สระ ๒๐ ตัว และวรรณยุกต์ ๒ ตัวหลังจากนั้นตัวอักษรไทยได้มีวิวัฒนาการเรื่อยมา ทั้งในเรื่องรูปลักษณะ การวางตัวอักษร และจำนวนของตัวอักษร จนกระทั่งตัวอักษรไทยในปัจจุบัน มีพยัญชนะ ๔๔ ตัว รูปสระ ๒๑ รูป แต่มี ๓๒ เสียง รูปวรรณยุกต์ ๔ รูป แต่มี ๕ เสียง ไม่แต่เพียงตัวอักษรไทยเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย ความหมายของคำบางคำ และการนำอักษรไทยไปใช้ในการเรียบเรียงถ้อยคำ หรือสำนวนโวหารยังแตกต่างกันไปตามกาลเวลาอีกด้วย สำนวนสมัยพ่อขุนรามคำแหงไม่มีคำเชื่อมใช้ จะเขียนต่อเนื่องกันไป เช่น ศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์ แม่กูชื่อนางเสือง พี่กูชื่อบานเมือง... สำนวนสมัยกรุงศรีอยุธยา เช่นจดหมายราชทูตไทย ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ของ พระยาโกษาธิบดี (ปาน) เป็นสำนวนที่ใช้ถ้อยคำสละสลวย อธิบายยืดยาว และแสดงความเคารพนบนอบของผู้เขียน หนังสือออกพระวิสุทธสุนทรราชทูต ออกหลวงกัลยาราชไมตรีอุปทูต และออกขุนศรีวิสารวาจาตรีทูต มาเถิงมงเซียร์ลาญีซึ่งได้บังคับกำปะนีทั้งปวง ด้วยท่านสำแดงความยินดีและนับถือ ได้ให้สำเร็จการทั้งปวงตามพระราชหฤทัยพระมหากษัตริยาธิราชเจ้าผู้เป็นเจ้าอัตโน... ส่วนสำนวนในปัจจุบันจะสั้น กระชับ ใช้ภาษาเรียบง่าย เพื่อให้ทันต่อยุคเทคโนโลยีข่าวสารที่ต้องการความรวดเร็ว เช่น เรียน สมาชิก ชมรมสร้างสรรค์เกษตรไทย ชมรมสร้างสรรค์เกษตรไทยได้รับอนุมัติโครงการฝึกอบรมสมาชิกเรื่อง ขยายพันธุ์ไม้ให้ได้ประโยชน์ต่อสังคม โดยเน้นการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติเป็นฐานในการดำเนินงาน... ตามความหมายของ ธรรมชาติของภาษา หมายความว่า สิ่งที่เกิดมีและเป็นอยู่ตามธรรมดาของถ้อยคำที่ใช้สื่อสารกัน ดังนั้น ธรรมชาติของภาษาไทยตามที่กล่าวมาจึงต้องมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ภาษาที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงจึงถือว่าเป็นภาษาที่ตายแล้ว สาเหตุที่ภาษาต้องเปลี่ยนแปลงไป ส่วนหนึ่งเกิดจากสังคมที่เจริญก้าวหน้าขึ้น รวมทั้งมนุษย์มีมันสมองที่จะคิดค้น สร้างสรรค์สิ่งแปลกใหม่เพื่อเอื้ออำนวยความสะดวกต่อการนำไปใช้ และช่วยให้มนุษย์มีความสุขมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ภาษาจึงต้องเปลี่ยนแปลงพัฒนาไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีที่สิ้นสุด แต่ไม่ว่าธรรมชาติของภาษาจะเปลี่ยนแปลงไปเท่าใด กฎเกณฑ์หรือหลักภาษาจะยังคงอยู่ เพื่อเป็นแนวทางในการนำภาษาไทยไปใช้ให้ถูกต้อง และสามารถสื่อสารเข้าใจกันได้ เป็นต้นว่า การเรียบเรียงถ้อยคำ ลักษณะของประโยค ความหมายของคำ ฯลฯ การศึกษาเรื่องธรรมชาติของภาษา ทำให้มนุษย์มีความรู้ ความเข้าใจเนื้อแท้ของภาษาว่าภาษาจะดำรงอยู่ได้หรือเสื่อมสลายไป ก็เพราะน้ำมือของมนุษย์ เมื่อภาษายังคงอยู่ ภาษาจะไม่อยู่นิ่งกับที่ ต้องมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่กฎเกณฑ์การใช้ภาษาจะยังคงอยู่ เพื่อเป็นแบบแผนในการนำภาษาไปใช้ต่อไป พลังของภาษา เชื่อว่าทุกคนคงจำเรื่องราวของพระพุทธเจ้าได้ เมื่อครั้งที่ท่านพบกับองคุลีมาล ซึ่งพยายามเดินตามท่านเพื่อจะสังหารตามวิสัยโจร แต่ไม่สามารถเดินตามทันพระพุทธเจ้าได้ ในที่สุดองคุลิมาลจึงขอให้ท่านหยุดเดิน พระพุทธองค์จึงกล่าวเป็นปริศนาว่า เราหยุดแล้ว แต่ท่านสิยังไม่หยุด เพียงคำกล่าวสั้น ๆ เท่านี้ทำให้องคุลิมาลสำนึกได้ และได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ได้ในที่สุด นี่แสดงถึงพลังของภาษา ที่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนจากโจรใจบาป ให้กลายเป็นพระอรหันต์ผู้ใจบุญได้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสขณะที่จะขึ้นครองราชย์สมบัติเป็นพระเจ้าแผ่นดินว่า เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม จากพระราชดำรัสของพระองค์ทำให้ประเทศไทยร่มเย็นเป็นสุข และเจริญก้าวหน้าด้วยพระบารมีของพระองค์ตลอดระยะเวลามากกว่าครึ่งศตวรรษ นี่แสดงถึงพลังของภาษา ที่สามารถพัฒนาสังคมและประเทศให้เจริญรุ่งเรืองได้ พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นนายกรัฐมนตรีของไทยมา ๘ ปี ๔ เดือน ๑๑ วัน | |
| โดย: [0 3] ( IP ) |  |
| ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อรัฐสภามีมติให้ท่านดำรงตำแหน่งนี้ต่อไป ท่านกล่าวสั้น ๆ เพียงว่า ผมขอพอ คำพูดของท่านกลายเป็นอมตวาจาที่ทำให้ท่านลงจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอย่างสง่างาม และได้รับโปรดเกล้าฯ เป็น องคมนตรี และ รัฐบุรุษ ในเวลาต่อมา นี่แสดงถึง พลังของภาษาที่ทำให้บุคคลได้รับการสรรเสริญและยกย่อง พลังของภาษาไม่เพียงแต่สร้างสรรค์ในทางดี หรือทางบวกเท่านั้น การใช้ภาษาที่ไม่ถูกต้องสามารถก่อให้เกิดพลังในทางไม่ดี หรือในทางลบได้ เหตุการณ์ในอดีตที่เกิดขึ้นในบ้านเมือง เช่น การปฏิวัติ การก่อการกบฏ การก่อการจลาจล การชุมนุมประท้วง เป็นต้น สาเหตุส่วนหนึ่งมาจากผู้นำใช้พลังภาษาในการสื่อสารเพื่อโฆษณาชวนเชื่อให้ผู้เกี่ยวข้องเห็นคล้อยตาม แล้วร่วมกันกระทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง บ้านเมืองจึงเกิดความวุ่นวาย สับสน เสียเลือดเนื้อ และบางครั้งเสียชีวิต ทั้งนี้เพราะพลังของภาษาโดยแท้ เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เขมรอ้างว่าดาราสาวยอดนิยมผู้หนึ่งได้กล่าวถ้อยคำในทำนองดูถูกเหยียดหยามชาวเขมร ทำให้ชาวเขมรไม่พอใจ ลุกฮือขึ้นต่อต้านโดยเผาสถานทูตไทยในเขมร ทำลายโรงแรม ร้านค้า และสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ ของคนไทย รวมทั้งทำร้ายคนไทยในเขมร คนไทยได้รับความเสียหายไม่น้อย เกิดความเศร้าสลดใจไปทั่ว เหตุการณ์นี้โด่งดังไปทั่วโลก นี่อาจเป็นเพราะพลังของภาษา หากใช้โดยไม่ระมัดระวังอาจก่อให้เกิดความเสียหายอย่างเหลือประมาณนับได้ สำนวน คำขวัญ คำคม สุภาษิต คำพังเพย คติพจน์ ความเรียง บทร้อยกรอง หรือแม้คำโฆษณา ก็ถือว่าเป็นการสร้างภาษาให้เกิดพลัง เพื่อสร้างจิตสำนึกของคน หรือจูงใจคนให้คล้อยตาม หรือให้คนหลงเชื่อและปฏิบัติตาม การเรียนรู้เรื่องพลังของภาษา จึงทำให้ผู้เรียนรู้จักใช้ความคิดพิจารณา หรือใช้วิจารณญาณเลือกใช้ภาษาที่ก่อให้เกิดพลังตามที่ตนเองต้องการ ทั้งในทางดีและในทางไม่ดี รวมทั้งสามารถวิเคราะห์ วิจารณ์การใช้ภาษาว่าก่อให้เกิดพลังในด้านใด และอย่างไรอีกด้วย ภูมิปัญญาทางภาษาไทย ภูมิปัญญา หมายถึง พื้นความรู้ ความคิด ความเชื่อ ความสามารถ ความจัดเจน และประสบการณ์ต่าง ๆ ที่คนเราสั่งสมและสืบทอดกันมาตั้งแต่อดีต หรือกล่าวง่าย ๆ ว่า ภูมิปัญญา คือ รากเหง้าของความคิดที่ทรงคุณค่าของบรรพบุรุษ นั่นเอง ภูมิปัญญาทางภาษาไทย จึงหมายถึงความรู้ ความสามารถ ความชาญฉลาดในการแก้ปัญหา หรือสร้างสรรค์ผลงานทางด้านภาษาไทย ภูมิปัญญาทางภาษาไทยที่เด่น ๆ มีทั้งหมด ๘ ข้อ ได้แก่ ๑. เชาน์ปัญญาไหวพริบในการสร้างคำ เมื่อไทยเราเริ่มคิดค้นอักษรไทยขึ้น เราได้สร้างคำขึ้นใช้โดยเลียนเสียงธรรมชาติบ้าง ขอยืมคำจากภาษาอื่นมาใช้บ้าง คิดคำขึ้นมาเองเพื่อใช้เรียกชื่อให้ ตรงกันบ้าง คำที่คิดขึ้นในสมัยแรก ๆ เป็นคำเดียวโดด เช่น โค ฝน วิว หมอน พร้า ดาบ ฝุ่น กิน ข้าว ดู งาม ฯลฯ ต่อมาเราเห็นว่าคำที่คิดขึ้นไม่พอใช้ จึงได้สร้างคำขึ้นใหม่โดยวิธีการต่าง ๆ เช่น นำคำไทยมาเรียงต่อกันเป็นคำประสม เช่น น้ำใจ ชาวสวน นักเรียน นำคำที่มีความหมายใกล้เคียงกันมาซ้อนกันเป็นคำซ้อนเพื่อความหมาย เช่น รักใคร่ บ้านเรือน ดูแล โกรธเคือง นำคำที่มีเสียงใกล้เคียงกันมาซ้อนกันเป็น คำซ้อนเพื่อเสียง เช่น งุนงง โยเย จวนเจียน เกะกะ ฯลฯ นำคำเดียวกันมาใช้สองครั้ง กลายเป็นคำซ้ำ เช่น แดง ๆ เขียว ๆ เหลือง ๆ ๒. ความร่ำรวยและความหลากหลายในถ้อยคำ คนไทยยังเกิดแนวคิดใหม่ นำคำที่คิดขึ้นมากมายนั้นมาจับกลุ่มใหม่ สำหรับคำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ก็เรียกชื่อว่า คำพ้องเสียง เช่น กาน การ กาล กาฬ การณ์ กานท์ สัน สรร สรรค์ สรรพ์ สันท์ สันต์ (ทุกคำที่ยกตัวอย่างมา จะมีความหมายทั้งนั้น) ส่วนคำที่เขียนเหมือนกัน แต่อ่านต่างกัน เราเรียกชื่อว่า คำพ้องรูป เช่น ครุ อ่านว่า ครุ (ค ควบกล้ำกับ ร) หรือ คะ รุ กรี อ่านว่า กรี (ก ควบกล้ำกับ ร) หรือ กะ - รี คำอีกกลุ่มหนึ่งมีความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน เราเรียกว่า คำพ้องความหมาย เช่น คำที่แปลว่า งาม ได้แก่ โศภา โศภิต โศภิน โสภา โสภี ตรู ประไพ สุนทร เฉิดฉัน ไฉไล ประอร เพริศ เพาพะงา เพรา อะเคื้อ จรูญ ลออ คำที่แปลว่า พระอาทิตย์ ได้แก่ สุริยะ สุริยา สุริยัน สุริยน สุริโย อาภากร ทินกร ทิพากร ทิวากร ภาณุ ภาสกร รพี รำไพ รวิ รวี รังสิมา สหัสรังสี ๓. ภาษาไทยเป็นภาษามีวรรณยุกต์ นับเป็นเอกลักษณ์ของภาษาไทยอย่างหนึ่งที่เรามีวรรณยุกต์ใช้ เพราะการใส่วรรณยุกต์ในคำใด ๆ จะทำให้คำนั้นเกิดความหมายใหม่ และเรามีคำใหม่ขึ้นใช้เพิ่มขึ้น เช่น เสือ เสื่อ เสื้อ , ไก ไก่ ไก้ ไก๊ ไก๋ , ฟาง ฟ่าง ฟ้าง เป็นต้น ๔. ภาษาไทยนิยมใช้คำสัมผัสคล้องจอง คนไทยเป็นคน เจ้าสำบัดสำนวน เราจึงคิดค้นคำสัมผัสขึ้นมาใช้ ทั้ง สัมผัสสระ และ สัมผัสอักษร (สัมผัสพยัญชนะ) โดยใช้ | |
| โดย: [0 3] ( IP ) |  |
| ความคิดเห็นที่ 2 กับเพลงในการละเล่นของเด็กไทย ปริศนาคำทาย สำนวนไทย คำพังเพย สุภาษิต บทร้อยกรอง บทเพลง ทั้ง สัมผัสสระ และสัมผัสอักษร (สัมผัสพยัญชนะ) สัมผัสสระ คือ คำที่ใช้สระตัวเดียวกัน ถ้ามีตัวสะกดต้องใช้ตัวสะกดตัวเดียวกันด้วย เช่น มอง ปอง รอง สัมผัสอักษร คือคำที่ใช้อักษรตัวเดียวกัน ถ้ามีตัวสะกด ใช้ตัวสะกดต่างกันได้ ตัวอย่างการใช้สัมผัสสระ การละเล่น จ้ำจี้มะเขือเปราะ กะเทาะหน้าแว่น พายเรือกแอ่น... ปริศนาคำทาย อะไรเอ่ย สี่ตีนเดินมา หลังคามุงกระเบื้อง สำนวนไทย ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน คำพังเพย คบคนให้ดูหน้า ซื้อผ้าให้ดูเนื้อ สุภาษิต ปลูกไมตรีอย่ารู้ร้าง สร้างกุศลอย่ารู้โรย บทร้อยกรอง จำขึ้นใจในวิชาดีกว่าจด จำไม่หมดจดไว้ดูเป็นครูสอน จดและจำทำวิชาให้ถาวร เป็นอาภรณ์เกียรติคุณนุกูลกาล ( กลอนสุภาพหรือกลอนแปด บทเพลง โอ้ละหนอดวงเดือนเอย พี่มาเว้ารักเจ้าสาวคำดวง โอ้ดึกแล้วหนอพี่ขอลาล่วง อกพี่เป็นห่วงรักเจ้าดวงเดือนเอย ๕. ภาษาไทยใช้ลักษณนาม ลักษณนามในภาษาไทยถือเป็นเอกลักษณ์ของชาติไทย ที่ภาษาอื่นไม่มีใช้ จึงนับว่าเป็นความช่างคิดของคนไทยที่ใช้คำลักษณนามที่สามารถบอกลักษณะของสิ่งของนั้น ๆ ได้ เช่น ข่าว ใช้ลักษณนามว่า กระแส ยา ใช้ลักษณนามว่า ขนาน กาพย์ กลอน คำประพันธ์ คาถา บทความ ใช้ลักษณนามว่า บท พร ภัย เหตุผล ใช้ลักษณนามว่า ประการ ปี่ ขลุ่ย ใช้ลักษณนามว่า เลา ทัพ ทหาร ใช้ลักษณนามว่า กอง จาก พลุ ปลาย่าง ลูกปืน ใช้ลักษรนามว่า ตับ เชือก ลวด สายไฟฟ้า ใช้ลักษณนามว่า ขด ๖. ภาษาไทยเป็นภาษามีระดับ คนไทยมีนิสัยประจำชาติที่แตกต่างจากชาติอื่น คือ การมีสัมมาคารวะ ยกย่องให้เกียรติ อ่อนน้อมถ่อมตน ด้วยเหตุนี้การใช้ภาษาจึงมีความแตกต่างกันในแต่ละระดับของชนชั้น เช่น พระมหากษัตริย์ เชื้อพระวงศ์ ใช้ว่า เสวย พระภิกษุ ใช้ว่า ฉัน บุคคลระดับสูง ผู้มีการศึกษา ใช้ว่า รับประทาน บุคคลระดับกลาง บุคคลทั่วไป ใช้ว่า กิน บุคคลระดับต่ำ ชนชั้นกรรมกร ใช้ว่า ยัด แดก ฯลฯ ในการนำภาษาไปใช้แต่ละโอกาส หรือสถานการณ์จะแตกต่างกันไป เช่น ภาษาพูดธรรมดา ใช้คำว่า บอก เล่า ภาษาพูดที่สุภาพ ใช้คำว่า แจ้ง กล่าว ภาษาเขียน ใช้คำว่า เรียน ชี้แจง แสดง ตัวอย่างที่ยกมาเป็นแสดงนี้ แสดงให้เห็นภูมิปัญญาทางภาษาของคนไทยในการคิดค้นถ้อยคำขึ้นใช้ให้มีความแตกต่างกันตามบริบทของการใช้คำ และตามความเหมาะสมกับสภาพสังคมไทย ๗. ภาษาไทยมีการผวนคำ การผวนคำ เป็นการนำคำมาสับที่ สับเสียง เพื่อให้เกิดความหมายใหม่ หรืออาจไม่มีความหมายเลย แต่แสดงถึงความมีอารมณ์ขัน และความสนุกของคนไทย.ในการสร้างสรรค์คำใหม่เท่านั้น คำผวนบางคำเมื่อสับที่ สับเสียงแล้ว อาจมีความหมายไปในทางที่หยาบโลน หรือส่อเจตนาในทางเพศ แต่ถือว่าเป็นการเล่นคำเพื่อความสนุกสนานในหมู่คนใกล้ชิด คำผวนนี้ไม่ควรนำมาใช้ในที่สาธารณชน เช่น บันได ผวนว่า ไบดัน ตีนแตก ผวนว่า แดกตีน หมีมา ผวนว่า หมามีสวัสดี ผวนว่า สวีดัด ฯลฯ ๘. ภูมิปัญญาไทยในบทประพันธ์ คนไทยเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน ชอบเรียงร้อยถ้อยคำให้เกิดเสียงไพเราะ เป็นคำประพันธ์ประเภทร้อยแก้วและร้อยกรอง ซึ่งแสดงถึงภูมิปัญญาไทยอันยอดเยี่ยมในการใช้ถ้อยคำ เช่น คำประพันธ์ต่อไปนี้ บ้านสร้างน้ำทุ่งสว่างขึ้นอีกครั้งเมื่อเกือบจะใกล้ยามสี่ พระจันทร์ครึ่งดวงหลังฝนเหือดมีสีแดงปน จึงเจือแสงเข้มขึ้นกว่าธรรมดา หยาดน้ำค้างซึ่งค้างบนปลายไม้และหญ้าวาววับจับนัยน์ตา เป็นประกายดูประหนึ่งท้องทุ่งดาษด้วยเพชร... (ยาขอบ) เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทราย จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤๅรอยโศกรู้ร้างจางหาย จะเกิดกี่ชาติมาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ (อังคาร กัลยาณพงศ์) เอกสารอ้างอิง แก้วกานต์ ภูมิศรีแก้ว ๒๕๔๕ ภาษาไทยเพื่ออาชีพ ๑ กรุงเทพฯ ประสานมิตร ประพนธ์ เรืองณรงค์ และ เสาวลักษณ์ อนันตศานต์ ๒๕๔๕ ภูมิปัญญาทางภาษา กรุงเทพฯ ไทยวัฒนาพานิช สวนิต ยมาภัย คนกับภาษา สารสถาบันภาษาไทย ๒ (เมษายน มิถุนายน ๒๕๓๘) หน้า ๒๙ สุภัค มหาวรากร ๒๕๔๖ ภาษาไทยเพื่ออาชีพ ๑ กรุงเทพฯ บริษัท เอมพันธ์ จำกัด |